اولین پست از مالزی

ممنون از همتون که سر زدین و به یادمون بودید.

شب ۴ فوریه پرواز داشتیم با ایر ایشیا.بماند که کلی چمدونامون سنگین بود و وقتی تو خونه فهمیدیم اضافه بار کیلیویی ۱۷ دلار هست ۲ تا چمدون رو کم کردیم.تو فرودگاه هم هر چمدون نباید از ۳۰ کیلو بیشتر باشه حالا جدا از اینکه ما نفری ۲ کیلو میتونستیم بار ببریم و بقیش رو اضافه بار دادیم ( ۲۲۸ هزار تومان) مچبور شدیم بزرگترین چمدون رو باز کنیم و تو بقیه دوباره پخش کنیم که خیلی اعصابمون خرد شد.

بدتر از همه لحظه خدا حافظی بود که به قول همسرم پیش بینی حجم فشار این قسمت رو رو خودش نمیکرد.اشکام بند نمیومد.سیل اشک رو صورتم بود ولی نمی تونستم از کسی دل بکنم.هر کس رو بغل میکردم نمی خواستم از بغلش بیرون بیام.مخصوصا مامان و بابا.ای خدا....دلم تیکه تیکه شد.هر کدوم پیش یکی موند و اومدم.اومدم به سوی سرنوشتی که خودمون خواستیم ولی دوری خیلی سخته.خیلی زیاد...اینجا خیلی روزا هق هق گریم بند نمیاد و فقط عکس مامان و بابام تو بغلمه و همسر خوبم که بهم دلداری میده....بعدش رفتیم بذای ارز مسافری که خدا لعنتشون کنه..اونقدر شلوغ و خر تو خر بود تازه ما فیش رو از بیرون گرفته بودیم که کاشکی از بانک ملت میگرفتیم نه ملی خراب شده....بعدم سوار هواپیما شدیم که بدون تاخیر سر ساعت حرکت کرد.

با اینکه جا کوچیک بود ولی خیلی عالی پرواز کرد و بهتر از ایران ایر بود.اولش می خواستیم امارات یا قطر بگیریم که ترانزیت تایم زولانی داشت و ما حوصله اینو نداشتیم.خودش ۸ ساعت پروازه حالا بین ۳ تا۵ ساعت هم ترانزیت تایم تو کشور عربی داشت که اصلا برامون قابل قبول نبود.

غذاشون هم بد نبود و کلا پرواز راحتی بود.

حدود ۸-۹ صبح به وقت مالزی رسیدیم.ما پکیج تور گرفتیم که رفتنمون به هتل با وسایل راحت باشه.هتل کنکورد که خیلی عالی بود.درسته کمی گرون بود ولی می ارزید.موقع رفتن به هتل به لیدر گفتم که دانشجو هستم و با شوهرم اومدیم و برنامه های تور رو شرکت نمیکنیم.

اولین استرس اونجا وارد شد که گفت ۱۷۰۰۰ دانشجو به خاطر نرخ ارز و مشکلات مالی برگشتن.بعدم گفت تو هتل آپرتمان یک سوطیت کوچیک رو با ۱۹۰۰ رینگیت( ۶۶۰هر رینگیت

تومان) اگر بتونید اجاره کنید!!!!!!! رو کار هم اصلا حساب نکنید!!!!

همسرم که خیلی لحظه اول شوکه بود و منم تو خودم بودم تا رفتیم هتل...وسایل رو گذاشتیم و به همکار سابقمون تو شرکت زنگ زدیم و اونم اومد عصرش هتل ما..اون بهتر صحبت کرد و ما یک کم حالمون بهتر شد.خدا خیرش بده خیلی راهمنمایی کرد که مترو چطوره و منو ریل چجوریه و بلیط از کجا بگیرید و سیم کارت دایمی چکار کنید و اشتراک اینترنت و .....از فرداش با همسرم پای پیاده استگاه به ایستگاه رفتیم و پیاده شدیم و اپارتمان دیدیم.اینجا بنگاه املاک نیست.آپارتمانها که بهش کندو میگن یک ایجنت داره که باید به اون زنگ بزنی و بخوای خونه ببینی.وای ۲-۳ جا رفتیم دیدیم بدتر از سگ دونی..اونقدر کثیف و دلگیر بود...تازه یکیش که مثلا نو بود بوی گند فاضلاب میداد یارو میگفت چون درش بسته بوده..پایین مجتمع هم پر آدم بدبخت و....وای خدا داشتیم می مردیم...مگه میشه اینجا ها زندگی کرد!!!!!

چند جا رفتیم خیلی خوب بود و ایجنتها اومدن نشون دادن ولی کمتر از ۲۵۰۰ رینگیت نبود.

۶ روز وقت داشتیم و بعد اون هتل نداشتیم و یا باید دوباره هتل رو تمدید میکردیم که خیلی گرون بود یا موقت یک جا رو میگرفتیم.

۲ روز مونده بود و ما چند جا دیده بودیم که اجبارا بد نبود.البته یکیش خوب بود نوساز هم بود ولی جاش خیلی خوب نبود ولی چاره هم نبود.یک روز اتفاقی اومدیم آپرتمانی که همکارمون بود از نگهبانی سوال کردیم و تلفن نماینده رو گرفتیم.زنگ زدم یک خانومی بود گفت اجاره ۲۵۰۰ ولی یک مورد مبله نشده هست ۱۸۰۰ رینگیت.

برای فرداش قرار گذاشت.عالی بود.برج نوساز.طبقه ۱۲.بالکن بزرگ که رو به جنگل باز میشه و خیلی بزرگ ۳ خوابه.( اینجا ۱ خوابه و اینا نیست.یا سوییته یا ۳ به بالا خواب داره).

ما بودجمون ۱۳۰۰ بود ولی واقعا پیدا نمیشد.کلی چک و چونه خلاصه با ۱۷۰۰ اجاره کردیم که هنوزک هیچ کس باورش نمیشه.خدا خیلی خیلییییییییییییییی کمکون کرد.ممنونشم.

تو اینجا خونه ها یا مبله هست یا نیمه مبله هست یا اصلا نیست.که اگر مبله نباشه کابینت آشپزخونه و پنکه هم نداره.ولی شانس ما اینجا مبله نبود ولی هم کابینت داشت هم پنکه و هم کولر گازیه نو.

خودمون وسایل خریدیم.یخچال.لباسشویی.مبل.میز ناهارخوری.میز تلویزیون تخت و تشک که خیلی گرونه پول تشک ۳-۴ برابره تخته.پرده و ظرف و ظروف و....تقریبا شد ۳۵۰۰ رینگیت.

دانشگاه هم رفتم برای ثبت نام که آیلتس ۵.۵ من رو قبول نکردن ولی یک امتحان ورودی داشت که شرکت کردم و امیدوارم قبول شم.البته میگن درده پوله و از ۳۰۰ نفر شاید ۵-۶ نفر قبول بشن..وگرنه ۳۰۰۰ رینگیت اضافه تر باید بدیم.نمی دونم تا اینجا خدا خیلی کمک کرده انشا الله بعد از اونم کمک میکنه...

کار همسرم هم چند نفر قولهایی دادن ولی نباید عجله کرد.انشا الله اونم درست میشه.

هوا خیلی گرمه و ما یکی از هزینه های بالامون پول آب و نوشیدنی هست.....البته غذا هم هست...اونقدر این روزها درگیر خونه و وسایل بودیم خیلی وقت آشپزی نبود که اینم کلی هزینست.

یک مورد دیگه هم پول ودیعه هست.اینجا برای هر چیزی ودیعه میگیرن.سیم کارت ۵۰۰ رینگیت..اینترنت ۲۰۰ رینگیت..کپسول گاز ۵۰ رینگیت..دانشگاه ۱۵۰۰ رینگیت...که قابل استرداده ولی پایان اقامتت.خوب ابن خودش کلی هزینه بره دیگه....

ما کنار خونمون اسیتگاه مترو هست که از عوامل گرونیه.چون تاکسی گرونه و مترو و منو ریل خیلی به صرفه هست.دانشگاه هم با اتوبوس میرم که خیلی به صرفه هست.کلا تا اینجا شانس اوردیم و خدا رو خیلی شکر.

دلتنگی و دوری خیلی سخته.خیلی زیاد.مامان اینا دارن جهیزیه خواهرم رو می خرن و میبرن..دلم پیش اوناست.تیر ماه عروسیشونه و عروسی خواهر همسرم هم هست که قراره خدا بخواد بریم.

خیلی طولانی شد ولی خیلی وقت بود ننوشته بودم.

بازم ممنون که به یادمون بودید.