خانومی و قوقول
روزمرگیهای زندگی قشنگ ماخانومی و قوقول
روزمرگیهای زندگی قشنگ ماپرواز اضطراری
پرواز اضطراری
تهران
بیمارستان صارم
Missed abortion
پرونده کوچولوی ما خیلی زود بسته شد
استعفا
دیروز استعفا مو نوشتم و فرستادم...باز هم یک حس عجیب...یک دوگانگی.....
هیچ اشاره ای به بارداری نکردم و گفتم به دلایل شخصی می خوام برم....ولی خوب امروز مجبور شدم بگم چون من 3 ماه جلوتر از رفتنم اعلام کردم و اینا میگفتن حداقل 7 ماه جلوتر باید میگفتم...7 ماه قبل که خبری نبود..هه هه...
تو این مدت هر روز که رفتیم بیرون حداقل چند تا تیکه خرید کردیم.....چه برای بره تو دلیمون و چه برای خودمون...وای وای خدا به خیر کنه اضافه بار ما رو......دیروز یک ست ملحفه و روتختی لحاف خریدیم....طی یک عملیا انتحاری...آخه حدود 600 رینگت بود و با تخفیف شده بود 150 تا.....هم طرحش و هم جنسش خیلی خوب بود.........
یکی از اتاقهای خونه پر شده از کیسه های کوچک و بزرگ که هر روز به هم اضافه شدن....تازه کلی وسیله مونده + تی وی.....
حال روحیم بهتر شده هر چند که بعضی چیزها و حرفها بدجور آزارم میده طوریکه کل شب رو کابوس میبینم...ولی دارم سعی میکنم بهش کمتر اهمیت بدم........
همسرم از جهت همکاری و مراقبت کلی مراقبمه....چه تو کار خونه و چه تو خورد و خوراک من و بره تو دلیمون.....
حتی اگر خوابم باشم و از شدت خواب تنبلیم بیاد برای شام بلند بشم خودش یک چیزی آماده میکنه و به زور بلندم میکنه تا شده چند قاشق بخورم و بعد بخوابم.........
صبح ها هم کیسه خوراکیم رو بعد از آماده کردن صبخانه آماده میکنه...یک دونه سیب یک دونه موز و یک دونه شیر کوچیک...
خدایا شکرت بایت داده هات و فقط خواهشا همون چند تا مورد که خودت میدونی
حال و روز
این روزها به شدت خلق و خوم نوسان پیدا کرده.....یک روز خوشحالم و یک روز غم عالم تو دلمه.......
اصلا و ابدا حوصله سرکار آومدن رو دیگه ندارم......با همسری تصمیم گرفتیم به جای آخر ژانویه آخر دسامبر برگردیم......
راست میگه...تا خودمون نباشیم مسئله خونه به دلخواهمون حل نمیشه.......
خونه خودمون رو گذاشتیم برای فروش....پدر همسر هم یک خونه نوساز که تازه همه کارش تموم شده تو نظرآباد داره گذاشته برای فروش که اگر اینا فروش برن طبقه دوم خونه مامان همسر که بزرگتر از خونه فعلیمونه و نوسازتره بخریم...اگر نه فعلا 1 سال یک جا رهن کنیم...ولی خوب آدم تا خودش نباشه اون چیزی که می خواد نمیشه...از اون ورم همسر میگه اگر نزدیک زایمان تو بریم اصلا به این کارا نمیرسیم و همه چیز قاطی میشه...واسه همین می خوایم 1 ماه هم زودتر بریم.......
از اون ور وسایل و ماشین رو اینجا باید برای فروش بزاریم که اونم قطعا یک پروسه طولانی داره........
مامان دیروز 3 تومن ریخته به حسابمون تا چیزهایی که از اینجا می خوایم برای کوچولومون بگیریم رو بخریم.....خیلی دلم سوخت ولی از اون ور هر چی ما اصرار کردیم دیدم ناراحت میشه قبول نکنیم....کلی شوق و ذوق داشت.....فعلا قسمش دادم دیگه پول نریزیه تا ما برگردیم و اونجا با هم بریم خرید........
همسرم همکاریش خوبه خدا رو شکر و تو این مدت سعی کرده بیشتر هوامو داشته باشه......فقط اینکه با اینکه کلی شوق و ذوق اومدن بچه رو داره،اصلا مطالعه ای درباره این دوران نمیکنه....میگه تو میخونی برای من تعریف میکنی کلی خوبه من راحت ترم و برام لذت بخشه ولی واقیعت اینه که من می خوام خودش بخونه تا در مورد شرایط روحی و نیازهای مادر هم همه چی براش روشن بشه...نوسانات روحی....شادی و ناراحتی.....و هر چیزی که مربوط به این دورانه.......
منتظر ویزای کزایی هستیم...اه اه خسته شدم از شل و بی مسئولیت بودن این مالاییهای خرفت که اصلا دغدغه و مشکل ما به عنوان خارجی براشون مهم نیست و تعلل تو کارشون به ضرر ما میشه.......گواهینامه همسر هم تاریخش گذشته و تا پاس و ویزا نباشه تمدید نمیشه...ویزا هم که قربونش برم 2 ماه تموم شده اینا تازه امروز می گن می بریم اداره مهاجرت......
فقط من نیستم....مسئول آموزس مدرسه که استرالیایه هم 6 ماهه ویزاش تموم شده اینا الان با مال من می خوان ببرن!!!!
نمی دونم چرا پست قبل رو ثبت موقت کردم ولی امروز اونم پابلیش کردم!!
10 مین سال
این پست رو نوشته بودم...فقط نمی دونم چرا ذخیره بود......
9 سال تموم شد و ما در آستانه 10 سالگی پیوند باهم بودنمون یک موجود کوچولوی بی آزار رو داریم که شاید هیچ وقت زمان اومدنش برامون مشخص نبوده........اونقدر بی آزار که من رسما گاهی به بودن وجود نازنینش شک میکنم.....