کار ناتموم نزارم بمونه

این معده درد از دوران دبیرستان همراهم بود.بد دردیه خیلی بد.چند سال پیش آندوسکوپی کردم.اه اه الانم یادم میاد دل و رودم بهم میپیچه.قورت دادن اون لوله یاه با اون مصیبت.دکتر گفت زخم نداری ولی معدت خراشیدگی داره و پر خونه.دارو داد.این درد کماکان با من هست و کم و زیاد میشه ولی رفع نمیشه.

چند وقت بود هر 2-3 ماه یکبار یا شایدم بیشتر فقط تو خواب درد بدی میومد سراغم.دقیقا ناحیه معده ولی سرتاسر شکمم.از درد از خواب بیدار میشدم و دولا دولا میرفتم شربت معده می خوردم و نصفه شبی کیسه آب گرم درست میکردم و چایی و نبات و عرق نعنا. بعدم بیرون اتاق رو کاناپه دراز میکشیدم تا قوقول بیدار نشه.هی میگفتم الان تموم میشه الان تموم میشه ولی ول کن نبود و تا نزدیکای صبح طول میکشید.صبح که بلند میشدم کل شکمم کوفته بود.بیچاره اونقدر درد کشیده بود.ولی دیگه صبح خوب بود تا چند ماه.

تا اینکه خودم شک کردم که بابا این دردها مثل دردهایی که مامان داشت هست و رفت و تشخیص سنگ کیسه صفرا دادن.نکنه همونه.بازم پشت گوش انداختم تا چند شب پیش که دوباره گرفت چه درد بدیه.واقعا اشک آدم در میاد.صبحش اومدم شرکت و دفترچه رو بردم پیش دکتر مستقر تو شرکت تا برام یک سونو بنویسه.پنج شنبه هم رفتم برای سونو.

بله.همون بود.2 تا سنگ به قطرهای 15 و 14 میلیمتر.

دکتر گفت بزرگه و با دارو نمیشه کاری کرد باید یا جراحی بشه یا لاپاراسکوپی!!!!! که 90 درصد لاپاراسکوپی میشه.( 2تا سوراخ روی شکم میکنن.از یکیش لوله دوربین دار رد میشه و جراح با اون سنگ رو در میاره از یکیش هم یک لوله دیگه که گاز وارد شکم میکنه تا باد کنه و جراح کارش رو راحت انجام بده.بسته به سوراخش هم هر کدوم نمی دونم 2-3 تا بخیه می خوره).

حالا همچین ترس و استرس منو فرا گرفته که خدا میدونه.هیچ کس نمی دونه چقدر ترسیدم و استرس دارم. میگن چیزی نیست و ترس نداره و....ولی من خیلی ترسیدم .اصلا از بیهوشی در حد مرگ میترسم.یعنی تا آماده شم و برم اتاق عمل و بیهوش بشم به اندازه کل عمل میترسم.الانم بهش فکر میکنم دست و پام یخ میکنه.

تازه بعدش. یاد مامان میفتم که اینهمه آدم صبوریه و صداش در نمیاد ولی موقع بهوش اومدن چه زجری کشید و چقدر داد زد که درد دارم و من برای اولین بار داد مامان رو از درد شنیدم، کل بدنم قفل میکنه .من که تحمل ی آمپول رو ندارم.من که یک سرم بهم وصل کردن کل درمونگاه فهمیدن و من گوله گوله اشک ریختم و بازم کسی نفهمید که واقعا میترسم و اینم برای من یک تابو هست که شاید به نظر خیلیها مسخره بیاد و بچه بازی.

وای ترس از بیهوش شدن و بهوش نیومدن ازیک طرف دردای بعد از بهوش اومدن و تهوع و ... از یک طرف دیگه.کاش واقعا میشد قوقول باهام بیاد و تا من بیهوش بشم پیشم باشه.البته جراحی پیش شوهر دختر خالم برم که کارش خیلی خوبه و جراح خوبیه و از بابت اون خیالم راحته ولی خودم..

به قوقول گفتم باید کل خونه رو تمیز و مرتب کنم که اگر نیومدم نگن چقدر شلخته یا بینظم بود.کارهای شرکت رو هم نا تموم نذارم.فایلهای سایت بابا رو آماده کنم.جای ...... به قوقول بگم.( از الان میگیرم که اگر اون تاریخ نبودم بگم کجا گذاشتم).

شاید دیگه کسی نباشه غصه چیزهایی رو بخوره که قوقول رو هم ناراحت میکنه .

دیگه چی؟؟؟؟

یادم نمیاد.کلا کار ناتموم نزارم بمونه.