سفرنامه م ا ل ز ی ( قسمت آخر)

از فرودگاه که اومدیم بیرون راننده و خانومش اومدن دنبالمون.چک پول ایرانی هم همراهمون بود.گفتیم ببینیم میشه چنجش کرد که ریال افغانستان چنج میشد ولی مال ایران رو اصلا نمی شناختن!!! حتی یک بانک خارجی هم رفتیم که گفتن نمیشه.گفتیم ولش کن نمی خواد.طبق برناممون راننده اول ما رو برد ایکیا پیاده کرد.روبروی فروشگاه ایکیا ی پاساژ بود که فقط برندهای معروف اونجا بودن و کلی همه چیز گرون بود بسیار زیاد.اونجا دور زدیم و رفتیم داخل ایکیا.همیشه هر وقت یک جنسی از این مارک می خریدم دوست داشتم تو فروشگاه اصلی میبودم.خیلی از وسایلش خوشم میاد.رفتیم داخل.چون گشنمون شده بود همون اولش نفری یک هات داگ و نوشابه گرفتیم و بعد شروع کردیم به چرخیدن توی فروشگاه.دنیایی بود برای خودش.سوله های بزرگ که انباراش هم همونجا بود با چه ارتفاعی و چقدر تنوع جنس و رنگ و ......

منم که عاشق دکوراسیون و مباحث مربوطه. دیگه کلی گشتیم.2 تا بالش طبی یکی برای قوقول و یکی برای مامانم گرفتیم.چند تا جا یخی با شکلهای فانتزی.و یک مقدار وسایل کوچیک آشپز خونه.کلی حسودیم شد به اونایی که متونستن چیزهای گنده هم بخرن.مثل فرش و مبل و پرده و ....

اومدیم بیرون فروشگاه که یادمون اومد راننده گفت بود کارتون تموم شد زنگ بزنید بیام ولی.... شارژ ما تموم شده بود و فرداش هم که می خواستیم برگردیم دیگه شارژ جدید بدردمون نمی خورد.همونجوری که این ور اون ور و نگاه میکردیم که شاید شانسمون بگه و خود راننده بیاد،نگهبان دم در پرسید دنبال چیزی میگردین که براش تو ضیح دادم گفت اینجا تاکسی زیاده خوب .گفتم نه ما وسایلمون تو اون تاکسیه.اونم با سخاوت تمام گوشیش رو درآورد و گفت با این زنگ بزنید.خدا عمرش بده.داشتیم میرفتیم شارژ بخریم.خلاصه زنگ زدیم و راننده سریع اومد.از اونجا ما رو برد ی هتل تو مرکز شهر که وسایلمو رو گذاشتیم و باهاش قرار گذاشتیم برای فردا ساعت 8 صبح که ما رو ببره فردوگاه.راننده روز دوم 180 رینگت و اون روز هم بابت دنبالمون اومدن و بردن تا ایکیا و فرداش هم تا فرودگاه 170 رینگت دیگه گرفت.وسایل رو گذاشتیم و رفتیم بی بی پلازا.واقعا از همه پاساژهای دیگش به نظر ما بهتر بود.دوباره یک سری خرید کردیم وشام هم کی اف سی رفتیم.به نظر ما مک دونالد بهتر بود و دوباره گشتیم و برگشتیم هتل.وسایلمون رو جمع و جور کردیم و چمدونها رو بستیم و خوابیدیم.صبح هم زود بیدار شدیم و اومدیم دم در هتل تا راننده بیاد.شب قبلش هتل 50 رینگت بیشتر ازمون گرفته بود که صبح تحویل اتاق پس داد.اگر نگرفته بود شب قبل قوقول یک کفش دیده بود میشد اونو خرید ولی اون موقع صبح مغازه که بسته بود و 50 رینگت داشتیم که ایران هم به درد نمی خورد و طی یک عملیات انتحاری که بنده تمام تن و بدنم لرزید قوقول خان یک بطری ؟؟؟؟ بزرگ که برای تابلو نشدن تو دست گرفتیم، فکر کنید تو همون نایلون فری شاپ که ازش خریدیم با خودش آورد تو هواپیما.با یکی از مهماندارها صحبت کرد که گفت اگر یک درصد بفمهن خیلی تو دردسر میفتینو.......خدا رحم کرد که ما به سلامت از گیت رد شدیم .اونقدر هول بودم که کیف خودم رو برای بازرسی نذاشتم.

نهار هواپیما جوجه کباب بود و کباب برگ با 2 نوع سالاد و دسر و نوشابه  و....بعدم چای و قهوه و یکی دوساعت بعد هم میوه (گلابی و انگور) .

پرواز برگشت راحت تر از رفت بود.ما ردیف وسط بودیم و کسی نارمون نیومد.این شد که قوقول دسته صندلیها رو خوابوند و جا رو آماده کرد برای من تا بخوابم.موقع خروج از فرودگاه هم چون شارژ نداشتیم که به مامان اینا خبر بدیم فکر نمی کردیم کسی بیاد دنبالمون که بابام قربونش برم پشت شیشه منتظر ما بود.خودشون زنگ زده بودن و برنامه پرواز و گرفته بودن.

موقع سوار شدن به هواپیما تو کوالالامپور درجه حرارت 40 درجه و موقع پیاده شدن تو تهران 10 درجه بود.یعنی برای ما قندیل بستن که خدا رو شکر همش از تو دالون رد شدیم و ماشین هم نزدیک بود و ما سرما رو زیاد حس نکردیم.

.ما ساعت 3 به وقت تهران تو فرودگاه امام بودیم و اینگونه سفر خوب ما به پایان رسید.