۲۰ تیر

برای روز میلادم اگر تو  

به فکر هدیه ای ارزنده هستی  

مرا با خود ببر تا اوج خواستن  

بگو با من که با من زنده هستی 

۲۰تیر

همیشه این تاریخ برام هیجان انگیز بوده.

اینکه در این تاریخ من اونقدر کوچک و ناتوان بودم که شاید جز یک آغوش گرم و پر محبت و چند قطره شیر، چیزی من رو آروم نمی کرد.

روزی که دنیای من فقط و فقط در آغوش گرم مادر و پدرم خلاصه میشد و دیگر هیچ.

و الان در آستانه ورود به دهه جدیدی از زندگی هستم.هنوز هم باورم نمیشه امروز دهه 20 زندگی رو پشت سرمیذارم و تا چند ماهه دیگه به طور کامل وارد دهه 30 زندگی میشم. هر چند هنوز 30 سالم نشده و به اصطلاح 29 سالگیم تموم شده ولی خوب نمیشه خودم رو گول بزنم.

الان دیگه دنیای من محدود به آغوش گرم پدر و مادرم نیست.الان من در کنار اونها یک آغوش گرم دیگه هم دارم که سایه حمایت و توجهش رو از 10 سال پیش تا الان حس کردم و هر روز بیشتر از گذشته حس میکنم.کسی که سایش هم همیشه مواظبم بوده و اگر اون دلخوریهای کوچیکی که گهگداری برای همه هست رو کنار بزاریم میتونم بگم قویتیرین و مهربونترین همراه و حامی من تو زندگیمه که بدون وجودش دنیا برام وجود نداره.همسر عزیزم ممنون به خاطر همه مهربونیها و خوبیهای که داری و هر روز سعی میکنی که بیشتر و بیشتر اونا رو نشون بدی.

همیشه فکر میکردم با رفتن به دبیرستان خیلی بزرگ میشم که رفتم و دیدم خبری نبود بعد فکر کردم هر کس که دانشگاه میره خیلی بزرگه که رفتم باز هم خبری نبود.بازم فکر میکردم هر کس که ازدواج میکنه خیلی بزرگ شده که بعد از اونم همچین حسی نداشتم و گفتم نه هر کس 30 سالش میشه دیگه خیلی فرق میکنه که نمی دونم چرا بازم حس بزرگ بودن نمی کنم.حتی موقع لباس و کفش خریدن هم طرف مدلهای به اصطلاح خودم زنونه نمیرم و میگم به سن من نمی خوره اینا زنونست.

شاید فکر میکنم هر وقت بچه دار بشیم اون موقع همه چیز فرق میکنه که اون موقع هم فکر نکنم چنین حسی داشته باشم.

چون امروز روز کاری بود مامان اینا تولد من رو روز جمعه با حضور خانواده همسرم و مادربزرگم و دوتا از دوستامون برگزار کردن.البته فکرش رو نمی کردم خانواده قوقول هم باشن چون بر خلاف سالهای قبل دیگه راه دور بود وفکر نمی کردم همه دور هم جمع شده باشن که شده بودن.

شب خیلی خیلی خوبی بود و من از ته دل خدا رو شکر کردم به خاطر داشتن این جمع.جمعی که خانواده من و قوقول با صمیمیت زیاد دور هم بودن و من همیشه خدا رو شکر میکنم که دو تا خانواه اینقدر بهم نزدیکن و باهم خوبن و در رفت و آمد.امیدوارم خوانداه جدید هم ه اضافه میشن جمعمون جمع تر بشه و همیشه همینطور صمیمی باشیم.

واقعا سورپریز شدم.دست همشون درد نکنه.مراسم بزن و برقص هم داشتیم و کلی عکس و فیلم و در کنارش کادو.

اول از همه کادوهای همسر خوبم که واقعا دلم نمی خواست این همه خودشو تو خرج بندازه چون من خودم شرایط رو میدونم ولی از قبلش هم نمی تونستم بهش بگم .هم روم نمی شد که جنبه یادآوری پیدا کنه و هم میدونستم که گوش نمیده.قربونت برم من.

یک پک قلم نوری برام خریده بود که چند وقت پیش دست کسی دیده بودم که اینی که خریده خیلی جدید تره.خیلی مدرنه و من باید دستم بیاد و دستم راه بیفته تا کارهای طراحی رو با اون انجام بدم و اینقدر رو کاغذ نکشم و اسکن بکنم.

کادوی دومش هم ی عطر بود که واقععععععععععععععا خوشبوه.اصلا دلم نمیاد بزنم ولی امروز که روز تولدمه زده که مرتب به یادش باشم.

مامان و بابا و مادرجونم هم با هم برام ی دستگاه میوه خشک کن خریدن که من خیلی وقت بود می خواستم بخرم و هی میگفتم ماه بعد.حالا دیگه خودم میوه خشک میکنم و کلی لذت میبرم چون میوه خشک خیلی دوست دارم.

مامان و بابای قوقول هم یک سکه پارسیان دادن که گذاشتم به عنوان پس انداز کنار.اگر پول میدادن مطمئنا خرج میشد ولی این میره کنار برای پس انداز و خیلی بهتره.

خواهرم و نامزدش ی عطر دادن که اون هم خیلی خوشبو بود و خواهر قوقول یک روسری که من شالش رو دیده بودم و از این طرح خیلی خوشم میومد.برادر قوقول هم ی پیرهن چپ و راست مجلسی که خیلی تو تنم قشنگ بود. خواهر قوقول انتخاب کرده بود و گفت اگر از این خوشت اومده دامنش رو هم بگیریم برات که گفتم نه من با شلور بیشتر بهم میاد.از طرف خالم که شماله یک شال حریر که آبی خیلی خوشرنگه.دو تا از دوستامون هم بودن که هر کدوم یک بلوز دادن که خیلی قشنگ بودن و خدا رو شکر همشون اندازم بودن.

کیک هم مامان یک کرم دو رنگ درست کرده بود که بینش هم ژله و میوه بود و خیلی خوشگل شده بود.

شب خیلی خوبی بود و من باز هم خدا رو شکر میکنم که خانواده هامون اینقدر با هم صمیمی هستن و از خدا می خوام که این صمیمیت همیشه حفظ بشه.

در ضمن امروز روز تولد مدیرعاملمون هم هست.چون ازش دلخور بودم نمی خواستم بهش زنگ بزنم که خودش صبح که رسید بهم زنگ زد و کلی تبریک و آرزوی خوب و ....

بعدم گفت نباید از خانومها سنشون رو پرسید ولی شما متولد چه سالی بودی که گفتم و گفت که حالا خیلی راه در پیش داری.

من نمی دونم چرا کسی سنم رو می پرسه اصلا ناراحت نمیشم واسه همینه میگم هر چی بزرگتر میشم برام فرقی نمیکنه.

حالا که زنگ زد می خوام ی متن تبریک پیدا کنم براش ایمیل کنم.