دومین تغییر

 پینوشت دارد:

با خودم فکر میکردم که چرا دوستای وبلاگی من محدود به 9-10 نفر هستن و خیلی وبلاگا به 90 نفر هم میرسه.

یعنی تا 90 نفر یا حالا کمتر یا بیشتر میتونن نظرات مختلف نسبت به مسائل مختلف بدن و آدم با یک جمع بندی و نگاه به اکثریت آرا خودش هم به یک جمع بندی برسه.

خوب به این نتیجه رسیدم که من تو واقعیت و زندگی روزمره هم آدم اجتماعی نیستم.نه اینکه با مردم ارتباط برقرارنکنم یا روابط عمومی خوبی نداشته باشم نه یعنی مثلا سر حرف رو با یک آدم جدید باز نمی کنم یا پیشقدم برای حرف زدن نمیشم. زیاد سوال نمیکنم چون فکر میکنم نکنه طرف بذاره به پای فضولی که شاید اصلا این طور نباشه.زیاد زنگ نمی زنم میگم نکنه بگه چقدر سریشه یا چقدر زود به قولی چایی نخورده فامیل میشه.

( همکارم بهم انگور تعارف کرده الان هر یک دونه که خوردم کنارش ی عنبوتی جک و جونوری چیزی چسبیده بود خدا به خیر بگذرونه !! )

زیاد اهل مهمونی و مهمون بازی نیستم و دوست دارم بیشتر تو جمع دو نفره خودمون باشم تا تدارک ببینم و عزا بگیرم چی بپوشم و چی درست کنم و......

مسافرت هم دو نفره ترجیح میدم و...

ولی از امروز می خوام تو وقتای بین کارم به وبلاگای بیشتری برم و مثل اکثر مواقع ی خواننده خاموش نباشم.

نمی دونم چرا بعضیا فکر میکنن آدمایی که وبلاگ دارن و توش غیر از مسایل ادبی و علمی و س ی اس ی می نویسن آدمای علاف یا بیکار یا عامی یا چه میدونم این جور شخصیتها هستن.

خلاصه ه نمی دونم چی شده من از اول هفته روی مود تغییرات افتادم و دارم با خودم می جنگم که بعضی رفتار هامو تغییر بدم.

اول از همه هم خوب مادر شوهرم در دسترس بود و اون نفر اول در لیست تغییرات فکری من قرار گرفت که شرحش رو در پست قبل دادم

از الان می خوام برای ماه رمضون برنامه بذارم که همه فامیل خودم و همسرم رو توی طول ماه رمضون دعوت کنم. غذاهای جدید بپزم.یک کم از هنرهای عروس با سلیقه بودن رو بیشتر نشون بدم!! بابا یک کم رفت و آمد رو زیاد کنیم خوب.

هر چند که تا مادامی که تو آشپزخونه هستم همسر گرامی غر میزنه که بسته، بیا بشین ،ولش کن و .... ولی آقایون نمی دونن مهمونداری با ی نوع غذا نمیشه ولی اصرار دارن که میشه. 

دیروز خیلی خیلی خوابم میومد جمعه که تا دیروقت عروسی بودیم و شنبه هم تولد و کمبود خواب هم منو تعطیل میکنه رسما.رفتم خونه.تو راه خرید هم کرده بودم و تا جا به جا کنم و حموم کنم تا اومدن قوقول یک نیم ساعت چهل دقیقه خوابیدم.خیالم از بابت شام راحت بود چون قوقول زنگ زده بود که بخواب من یک چیزی میگیرم بلند نشو چیزی درست کنی.این یعنی به خستگی و خوابالودگی من اهمیت داد.مرسییییییییی عزیزم. حتی امروز نهار هم نداشتی

کادوی روز پدر ( مرد ) رو امروز سفارش دادم.با عرض معذرت به دلیل مسائل امنیتی نمی تونم بگم چی هست!! 

 پینوشت دارد: 

اومدم پست جدیدمم رو با این شروع کنم که خدا رو شکر که مرغ آمین از درگاه خونه ما گذشت و عطر خوشبختی که توی پستوی خونه قایم شده بود دوباره پراکنده شد تو فضای خونمون.

اومدم خدا رو شکر کنم که ما تو روابطمون آگاهانه تر عمل میکنیم و می خوایم قدر لحظه های خوبمون رو بدونیم

خدا رو شکر کنم برای سلامتی و همسر همراه ه توی زانهای بحرانی هم هدفش همراهی جهت حل مشکله و...

که پست سحر رو دیدم و دلم گرفت.اشک توی چشمام جمع شد و بغض گلوم رو فشار داد و اینو تبدیل به پینوشت کردم

تکه تکه های زندگیش رو باید به سبک جدیدی پیوند بزنه و من از خدا می خوام که تو این راه نیرو و توان مضاعف بهش بده.

ولی خوشحالم که با سن نه زیادش اینقدر صبور و مقاوم و ثابت قدمه