مریضی

2 شنبه با حال زیاد خوبی نرفتم خونه. دل درد و دل پیچه و ... و تهوع. ولی خیلی هم بد نبودم.با خواهرم بوستان قرار داشتیم

تا برای دوستمون که تولدشه کادو بگیریم.یک کم چرخ زدیم و من دیدم حالم داره بدتر هم میشه و سریع ی چیزی خریدیم و برگشتیم.البته اون رفت خونه دوستمون.یعنی من هم اصلا اصرار نکردم و نگفتم بیا پیش ما .با اینکه نزدیک خونه بودیم.بعدش هم یک جورایی ناراحت بودم که اصلا نگفتم ولی خوب ترجیح دادم نگم. دیروز هم زنگ زد که بیاد برام یک چیزی درست نه ه واقع حالم اونقدر بد نبود و گفتم که نیاد.

اومدم خونه و خوابیدم چون همسرم دیر می اومد.ساعت 10 زنگ زد که نزدیک خونه بود ولی من حالم بد شده بود.از اون اصرار که باید بیای بریم دکتر و منم میگفتم نه.اصلا حوصله آماده شدن نداشتم که با اصرار همسرم بلند شدم.ولی خوب شد که اصرار کرد چون من تب و لرز هم کرده بودم و فشارم هم اومده بود پایین که دکتر ی سرم برام نوشت که همون موقع بزنم و دارو .. خلاصه ساعت 12 رسیدیم خونه. گفت عفونت روده که از راه تنفس منتقل میشه.طفلک همسرم نهار زود خورده بود و چیزی هم نخورده بود و تا اون موقع گشنه موند.دیروز هم سر کار نیومدم و خونه موندم و استعلاجی آوردم که خاک بر سرا میگن ما بر اساس قانون وزارت کار عمل میکنیم ولی استعلاجی رو قبول ندارن.

شنیدم که یک جورایی زیر آبم پیش خانواده همسرم خورده شده و با حرفایی که زده  شده من مقصر شناخته شدم که چرا بعد 5 سال یادش افتاده ولی واقعا برام مهم نیست. نمی خوام دیگه قضاوت دیگران نه برام مهم باشه و نه روم اثر بذاره. حتی اینکه خانواده نامزد خواهرم بعد از مسافرت ما به دلیل روابط سردوسنگینمون تو اون چند روز فکر کردن ما اختلاف داریم و ..... باز هم مهم نیست.من پیش خودم باید راحت باشم که هستم.ولی قراره از این به بعد هیچ مسئله ای به خانواده انتقال داده نشه. چون در صورت مسئله تاثیری نداره و حلش هم نمی کنه جز اینکه موضوع رو بازتر میکنه و آدم سر زبونا میفته.شاید اون لحظه گفتن آدم تخلیه هیجانی بشه ولی سودی نداره و شاید به مشکلات بیشتر دامن هم زده بشه و مشکلات ما حل بشه ولی اثرش روی ذهن بقیه باقی بمونه.

 در هر صورت خدا رو شکر همه چیز بهتر شده. فردا بله برون خواهرم هست . یاد خودم افتادم که چقدر استرس داشتم ولی استرس مال قبل از اومدن مهموناست و بعد از اون آدم سریع آروم میشه.

گلایی که همسرم آورده بود رو تا پارسال داشتم ولی دیگه خیلی خرد شده بود و خاک گرفته بود. لیلیوم صورتی بود و با اینکه خودش رفته بود و برای اولین بار سبد گل خریده بود خیلی با سلیقه انتخاب کرده بود و من هر جا این گلو می بینم ناخود آگاه یاد اون سبد گل می افتم.

امروز سالگرد عقد رسمی و شناسنامه ای ما هست.26/03/1384.عزیزم از داشتنت خوشحالم و با تمام ناراحتیهای این مدت که امیدوارم حل بشه و دیگه به این صورت پیش نیاد دوستت دارم.

----------------------------------------------------------------------------------------------------- 

پینوشت: 

چقدر مردم حرف در بیارن. ۲ تا از همکارا میگن خبریه؟ تو راهی داری؟؟ میگم وا نه. 

آخه نیست دیروزم نیومدم.امروزم مانتوم گشاد بود. حتی انگار به گوش مدیر عاملمون هم رسیده. چون زنگ زده به همکارم چرا خانم فلانی نیومده؟از همکارا شنیدم.کسالتی داشته؟؟ 

واقعا که. 

همارم میگه چون نوبت تو شده همه چشمشون به تو.همه از سرشون گذشته دیگه.