مهاجرت

پینوشت دارد:  

یک مدت بود گهگداری با قوقول در مورد رفتن از ایران صحبت می کردیم ولی همیشه هم هر دومون موافق این امر بودیم ولی هیچ کدوم این رو جدی نمی گرفتیم.

تا چند روز پیش که دیگه جدی به این موضوع فکر کردیم.اینکه با یک وکیل صحبت کنیم و شرایط مهاجرت به امریکا رو بپرسیم.

اینکه چقدر هزینه و زمان لازمه. از اون ور هم دنبال پیشنهاد شغلی توی وبسایتهای امریکا میگردم چون با پیشنهاد شغلی کار کمی راحت تر میشه.اطلاعاتم اونقدر کمه که اصلا نمی دونم موفق میشیم یانه.

خودم که لیسانس نقاشی دارم و دوره های طراحی و نقاشی روی پارچه و لباس هم دیدم و الان هم می خوام کلاسهای تکمیلی بیشتریرو برم.زبان هم که خدا رو شکر انگلیسی رو مسلط هستم فقط آیلتس ندارم که نمی دونم تا چه حد لازمه که امتحان بدم.

به خاطر همین مسائله زبان از طریق من می خوایم اقدام کنیم.اگر جور بشه خونه رو برای فروش باید بزاریم و با نصفه پول خونه که سهم ما هست و حدودا 80 میلیون میشه کار رو شروع کنیم.

با نصفش یک خونه خیلی نقلی تو شهر پرند می خریم و میدیم اجاره.ماشین رو هم می فروشیم و میذاریم بانک تا قسطهامون رو پوشش بده.بقیه پول خونه هم میشه هزینه کارهامون و هرچی بمونه با خودمون می بریم.

اینا همه تصمیماتی هست که نمی دونم تا چه حد عملی بشه.اصلا نمی دونم برای امریکا راحت تره یا کانادا.

تو هر دو کشور کسی رو داریم.امریکا که داییم 30 ساله اونجاست و دختر عمه قوقول هم اونجاست.

کانادا هم که دختر خاله خودم هست.فقط میدونم برای امریکا به ویزای H1B  نیاز هست که به پیشنهاد شغلی میدن ولی زمانش 3 ساله هست و همراه هم اجازه کار نداره.باید حتما با وکیل مشورت کنیم.

خدا کنه یک روزنه هایی پیدا بشه که ناامید نشیم که ولش کنیم یعنی با شرایط ما جور دربیاد.

دیگه تحمل اینجا خیلی سخت شده نه برای کار و زحمت و تلاش آدم ارزش قائلن و نه اصلا به ایده های نو و نوآوری اهمیت میدن.ما که می خوایم تلاش کنیم و جون بکنیم لااقل جایی باشه که آینده رو داشته باشیم.

میدونم اونجاها حلوا خیرات نمی کنن و شرایط زندگی راحت نیست و نمیگن بفرمایید یک کارعالی تقدیم به شما باعزت و احترام بشینید انجام بدید، ولی اونجا چند ال سختی میکشی بعد راحت تر زندگی میکنی ولی اینجا چی بازنشسته های ما هم کلی مشکل دارن.

فقط چیزی ه میتونه خیلی اذیتم نه، دوری از خانوادم هت که باید با اون کنار بیام.

در هر حال دنبال یک وکیل خوب و منصف هستیم.

پینوشت:  

چرا اینقدر حالم گرفتست؟  

به خاطر حرفای دیروز قوقول و بهونه گیریش در مورد خواهری و بی اندازه حساس شدن و مسئله ساختنش؟  

به خاطر اینکه میگه مامانش ازش راضی نیست چون هرازگاهی براش چیزی نمی خره یا دعوتشون نمیکنه یا مسافرت نمی بره؟( خودش اصلا به این حرفها اعتقاد نداره و میگه انتظار بیجاییه که من اصلا از پسش بر هم نمیام ولی میدونم ته دلش و پشت سر کلی میگه و ناراحته مخصوصا هم که 3 دانگ خونه سهم اون هست و بابتش از ما اجاره نمیگیره)  

به خاطر اینکه فکر میکنم اگر مادرش از ما اجاره نمیگیره آخه چه منتی سر ماست؟؟  

خانواده دختر تمام و کمال جهیزیه میدن حتی تلویزوین و ... و خانواده پسر حتی یک چیز کوچیک هم نمیدن و رسم خریدن طلا و خرج زیاد عروسی هم ندارن و خود پسر میده ، خوب حداقل به عنوان پدر و مادر وظیفه ای دارن دیگه؟ حالا سهمش رو در اختیار پسرش گذاشته و ما هم خودمون رو تکوندیم 3 دانگ بقیه رو دادیم. خوب این وظیفه پدر مادره که بچشون رو حمایت نن همونطور که به دختر یک زندگی کامل میدن پسر هم باید حایت بشه؟؟این دیگه چه منتی داره؟؟  

به خاطر اینکه فهمیدم بابا یک رگ قلبش بستست و باید برای بالون روز دوشنبه بستری بشه؟ 

به خاطر اینکه لپ تاپ قوقول دوباره سوخت و گیر یک آدم کلاش افتادیم که یک هفتست غیبش زده و با بدبختی الان پیداش کردم و هی به خودم فشار آوردم بد و بیراه بهش نگفتم و میگم نکنه پول اینم پرید؟ 

به خاطر هوای گرفته و بارونیه؟ 

چقدر دلشوره دارم من.