آنژیو

پنج شنبه بابا باید آنژیو میشد.ساعت 11/30 وقت داشتن تو بیمارستان میلاد و طبق معمول این مامان ما از ساعت 6 صبح برپا زده بوده و خلاصه بابا رو بلند کرده بوده و ساعت 10 تو بیمارستان بودن و همه کاراشون انجام شده بود و منتظر بودن تا اسمشون رو اعلام کنن.

ساعت 12 بود که بابا رو برده بودن تو بخش و سرم وصال کرده بودن ولی نشون به اون نشون که تا ساعت 4 هنوز نوبتش نشده بود و آخر سر هم ساعت 7 شب نوبتش میرسه که دستگاه آنژیو خراب میشه.

خلاصه سرم و اینا رو میکنن و قرار میشه فرد صبحش که جمعه بود ساعت 7 برن.واقع اعصاب آدم خرد میشه این همه استرس بکش آخرم بگن برو فردا بیا.

خلاصه خدا رو شکر جمعه نفر دوم بوده و مشکلی هم نداشته.واقعا خدا رو شکر.انشا الله همه مریضا شفا پیدا کنن و خدا همه پدر مادر ها رو حفظ کنه.

منم پنج شنبه حالم زیاد خوب نبود و همش حالت تهوع داشتم و یک کم لرز کرده بودم این بود که این هفته بساط دیزی خوری تعطیل شد.البته الهی قربونش برم قوقولم تو اون بارون شدید رفت تا سر خیابون و برای من لیمو شیرین و پرتقال خرید و آورد آب گرفت که خیلی حالم جا اومد.

رسید خونه موش آب کشیده شده بود.راهی هم نبود ماشین ببره.

جمعه هم مامان قوقول شعله زرد نذری پخته بود که شب رفتیم اونجا.تونل توحید هم که قیامت بود.البته مسیر ما توی تونل نبود اما از کنارش رد شدیم و برای اولین بار حسرت به دلمون نموند که چرا تو ترافیک توحید میمونیم و اینقدر شلوغه.

امروز به سرم زده اگر تعطیلات بهمن رو نرفتیم مسافرت، چند تا بوم کوچولو بخرم و برای عید نقاشی بکشم برای طاقچهای که می خوام بزن رو دیوار نشیمن.البته من از این تصمیمها زیاد میگیرم تا کی عملی بشه خدا داند و بس.

البته اگر به قوقول بگم کلی استقبال میکنه ولی چون بنده از خودم مطمئن نیستم، خودم را ضایع نمی کنم که بگم. البته از اون ور دهنم هم بسته نمی مونه و ممکنه که بگم !!

برای ولنتاین نمی دونم چی بگیرم. واقعا چی بگیرم ؟؟؟؟